ကေလးအေတြး

ကေလးအေတြး

(၁) မိမိရဲ႕ပန္းတိုင္ကို အေပ်ာက္အခံရဘူး။
(၂) ဒီနည္းနဲ႔မရေတာ့ရင္ တျခားဒီထက္ေကာင္းတဲ့နည္း ဘာရွိေသးလဲလို႔ တီထြင္ၾကံဆေနရမယ္ ၊ ရွာေဖြေနရမယ္။

(၁)

“ေမာင္ပီတာ…သား ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ”
“စစ္ဗိုလ္ၾကီးလုပ္မယ္ အန္ကယ္”
“တိုက္ပြဲမွာ အသတ္ခံရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား”
“ဘယ္သူက သတ္မွာလဲ အန္ကယ္ေဂ်ာ္နီ”
“ရန္သူက သတ္မွာေပါ့…”
“အင္း…အဲဒါဆို ကြ်န္ေတာ္က ရန္သူလုပ္မယ္”

(၂)

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးအေျပာင္းအလဲကို ၾကည့္ရတာ သိပ္ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ပထမကေတာ့ သူရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကတမ်ဳိးပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ သူရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အခက္အခဲတစ္ခု ေတြ႕လာပါတယ္။ အသတ္ခံရမယ္ဆိုေတာ့ ကေလးကေၾကာက္သြားမွာေပါ့။ သူဘယ္ အသတ္ခံခ်င္ပါ့မလဲ

အဲဒီအခက္အခဲကို ဘယ္လိုေက်ာ္လႊား လြန္ေျမာက္ႏိုင္ မလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကို မရွာေတာ့ဘူး။ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ အလြယ္ဆံုးအလုပ္ကိုပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္ေလ။ ကေလးဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ရည္းမွန္းခ်က္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္အျဖစ္သို႔ လြယ္လြယ္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းဟာ ရယ္စရာကိစၥတစ္ခုေလာက္သာ ျဖစ္သြားပါတယ္။အသိဉာဏ္နည္းပါးတဲ့ ‘ကေလးအေတြး’ ကိုး။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ (လူႀကီးေတြ) ထဲမွာေရာ…။ အခက္အခဲ တစ္ခုခုေတြ႕တာနဲ႔ ကိုယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္တတ္သူေတြ ေျပာင္းလဲတတ္သူေတြ စိတ္ဓာတ္မၾကံ႕ခိုင္သူေတြ ရွိမေနဘူးလား။

ရွိေနတာပါပဲ။

(၃)

ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲမွာ စြဲနစ္စူးဝင္ေနတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။

“ေရွ႕ဆက္တိုးရမွာ ခက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ သင္ ေနာက္မဆုတ္သင့္ဘူး” တဲ့။

ေလာကမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ္ လက္ငင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲကိုသာ အႀကီးတကာ့ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အခက္အခဲလို႔ ေအာက္ေမ့တတ္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ၾကံဳေနရတဲ့ အခက္အခဲမ်ဳိး ေဟာဒီကမာၻေပၚမွာ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ၾကံဳျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးျပီ။ အခုလည္း ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရဆဲ။ ေနာက္လည္း တျခားလူေတြေတြ႕ၾကံဳၾကရဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

တကယ္ဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ သံမဏိလူသားလို႔ ေတြး,ေတြးျပီး ဂုဏ္ယူခ်င္စရာေကာင္းေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဟာဒီအသက္အရြယ္ထိ ေရာက္လာခဲ့ရတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းျပီးမွ ေရာက္လာခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။

ကဲ…ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲတစ္ခုကို ျပန္စဥ္းစားျမင္ေယာင္ ၾကည့္လိုက္ပါဦး။

အဲဒီတုန္းက အၾကီးတကာ့ အၾကီးမားဆံုးလို႔ ထင္ထားတဲ့အခက္ခဲဟာ အခုက်ေတာ့ ေသးငယ္ေနျပန္ေရာ မဟုတ္လား။

ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ ခင္ဗ်ားဟာ ဒုကၡေတြကို ျဖတ္သန္းလာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။

တျခားသူေတြကေတာ့ အခက္အခဲေတြကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းၾကသလဲ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ကေလးေတြလိုပဲ ရည္မွန္းခ်က္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္ေလွ်ာ့ျပီး ျဖစ္သလို ေရစုန္ေမွ်ာလိုက္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ပန္းတိုင္ကို အေပ်ာက္မခံဘဲ ဒီနည္းနဲ႔မရရင္ ဟိုနည္းစသျဖင့္ ဗ်ဴဟာအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုး ၊ ဉာဏ္ကစားျပီး ေက်ာ္လႊားေကြ႕ပတ္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ျဖတ္ေက်ာ္လို႔မရတဲ့ အတားအဆီးလို႔ ထင္ရတဲ့ အရာေတြဟာ ကိုယ္က ေခါင္းငံု႔လက္ခံလိုက္မွသာ “အရံႈး” ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ ခင္ဗ်ားက “အရံႈး” ကိုလက္မခံေသးရင္ မရံႈးေသးဘူး။

ဒါနဲ႔မ်ား ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ပန္းတိုင္ကိုလက္ေလွ်ာ့ေျပာင္းလဲပစ္ရမွာလဲ။

ဂ်ပန္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။

လူႏွစ္ေယာက္ဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုမွာ ေန႔စဥ္ထိုင္ျပီးေတာ့ ငါးမွ်ားၾကတယ္။ လေတြ ၊ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ေခ်ာင္းကလည္း တျဖညး္ျဖည္း ေကာစျပဳလာတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ငါးအရနည္းလာတာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ပထမတစ္ေယာက္ကေတာ့ နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ ေန႔စဥ္ သူ အိမ္စားလို႔ရရံု သံုးေလးေကာင္ေတာ့ ရေနေသးတာကိုး။ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပိုအေျခအေနဆိုးတယ္။ တစ္ေန႔လံုး ထိုင္မွ်ားပါမွ ငါးတစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္မိဖို႔ ခဲယဥ္းေနတာ။

လူခ်င္းလည္းတူ ၊ လံု႔လဝီရိယ စိုက္ထုတ္ပံုခ်င္းလည္းတူ ငါးမွ်ားတဲ့ေနရာခ်င္းလည္းတူေပမယ့္ ငါက ဘာျဖစ္လို႔ ကံဆိုးေနရတာလဲလို ဒုတိယလူက ေတြးလိုက္တယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့စဥ္းစားေလေလ စိတ္ဓာတ္က်စရာေကာင္းေလပဲ။

ဒါေပမဲ့ သူက အခက္အခဲရဲ႕ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ငိုေၾကြးေနမယ့္လူ မဟုတ္ဘူး။ ဒီထက္ ေကာင္းတဲ့နည္း ဘာရွိေသးလဲလို႔စဥ္းစားတယ္။ လတ္တေလာ အေျခအေနမွာေတာ့ သူဟာ ပထမလူထက္ နိမ့္က်ေနတာအမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ အရႈံးမေပးဘူး။

ငါးမွ်ားလို႔မရတဲ့အတူတူ အိမ္ကိုျပန္ျပီး ပိုက္ကြန္တစ္စင္းရက္တယ္။ အဲဒီ ရက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ သူ႔တစ္အိမ္လံုးမွာ စားစရာမရွိလို႔ ငတ္ျပတ္လူးလိွမ့္ေနရတာေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပထမ လူကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း ငါးသံုးေလးေကာင္ ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္လ်က္ပဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ပိုက္ကြန္ၿပီးသြားတယ္။ ဒုတိယ တံငါသည္ဟာ ေကာေနတဲ့ေခ်ာင္းငယ္ကေလးကို စြန္႔ခြာၿပီး ျမစ္ထဲမွာ ငါးသြားဖမ္းေတာ့ စီးပြားျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ငါးေတြ အမ်ားႀကီး ဖမ္းမိပါသတဲ့။ ပထမလူကေတာ့ ေခ်ာင္းငယ္ကေလးထဲမွာပဲ ငါးကေလးသံုးေလးေကာင္နဲ႔ေက်နပ္ေနဆဲပါပါ။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုပါ။ လူဟာ (၁) မိမိရဲ႕ပန္းတိုင္ကို အေပ်ာက္မခံရဘူး။ (၂) ဒီနည္းနဲ႔ မရေတာ့ရင္ တျခားဒီထက္ေကာင္းတဲ့နည္း ဘာရွိေသးလဲလို႔ တီထြင္ၾကံဆေနရမယ္။ ရွာေဖြေနမယ္။

လူ႕ဘဝဆိုတာ အျမဲတမ္းပံုမွန္ခ်ည္းပဲ ခုတ္ေမာင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပံုမွန္အတိုင္း စီးေမ်ာမယ့္လူေတြကေတာ့ ေကာင္းစရာရွိရင္ ေကာင္းလိုက္မယ္ ၊ ဆိုးစရာရွိရင္ ဆိုးလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ အျပဳခံ (Object) အဆင့္ပဲရွိပါတယ္။

ပံုမွန္ကို ေဖာက္ထြက္မယ့္လူေတြကေတာ့ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ (Subject) ေတြပါ။ လတ္တေလာ အေျခအေနမွာ ပံုမွန္ (Object) သမားေတြထက္ နိမ့္က်ေကာင္း နိမ့္က်မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ပံုမွန္သမားေတြအားလံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္တက္သြားမွာပါ။

ဒီအက္ေဆးေလးက မင္းခိုက္စိုးစံ ရဲ႕ ကေလးအေတြးအက္ေဆးထဲက ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုး တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ထိုင္ရုိက္ျပီးတင္ေပးလိုက္တာပါ။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားလဲ ႏွစ္သက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရမယ္ဆို ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါလား။ ေတာ္ေတာ္ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။ ျပည္ေတြးမွာေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ ဌားဖတ္ (သို႔) ဝယ္ဖတ္ၾကေပါ့။ ျပည္ပေနသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ေဒါင္းလုပ္လင့္ခ္ေလးရွာထားေပးပါတယ္။ ဘယ္သူတင္ထားတာလဲေတာ့မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရွာျပီး ျပန္ share ေပးလိုက္ပါတယ္။

Download ==> http://www.mediafire.com/?ozmy1cnzvqy

ညမီးအိမ္ nyameeeain21286[at]gmail[dot]com http://www.nyameeeain.blogspot.com

ဘာေတြဆက္ေရးထားလဲမသိဘူးႏွိပ္ႀကည့္မွ...

ဖတ္လို႔ေတာ့ၿပီးၿပီ ၿပန္ပိတ္ထားေပးလိုက္ပါမယ္...